Deze is niet aantrekkelijk!
30 juni 2010
Ik heb die vieze spinnenknuffel vast gehouden, joehoe!!!
Vandaag weer een gesprek gehad. Ik had de kaartjes mee en het pakjes kaarten waarop o.a. staat:
Foto spin en knuffel spin
zien / aanraken zien/ wel en niet aanraken.
Hier gingen we mee aan de slag.
De twee boekjes van Dikkie Dik en "De spin die het druk had" had ik meegenomen. Met het laatste boekje gingen we aan de slag. Ik had verteld dat ik het plaatje van de spin durfde aan te raken, maar dat het wel iets deed. Best lastig, je weet dat het een plaatje is, maar toch doet het mij wat.
Ik kreeg uitleg over de driehoek met de woorden denken, voelen en gedrag/doen. Het doen wordt aangestuurd door denken en voelen. Hier moest ik mee aan de slag. Waarom deed het iets met mij? Best moeilijk om antwoord te geven.
De spin in het boekje had lange, dunne en vieze pootjes. Dat was wat bij mij iets deed. En dat die spin lange, dunne en vieze pootjes heeft mag, maar het is een plaatje en de spin is niet echt. Dus ik kan gewoon kalm zijn. Dat is wat ik tegen mijzelf moest zeggen. Hiermee gingen wij oefenen.
Ik raakte de spin aan en zei tegen mijzelf dat de spin inderdaad lange, dunne en vieze pootjes heeft, maar dat het maar een plaatjes is, dat hij niet echt is, dus kan ik kalm zijn. De eerste keer werkte het niet echt, maar dat kwam omdat ik ook aan mijn ademhaling moest denken. Kort inademen en lang uitademen. Tijdens het oefenen moest ik goed voelen of het iets met me deed. Na een paar keer was ik ook echt kalm. Het werkte...
Daarna kwam de spinnenknuffel op tafel. Eerst naar de knuffel kijken. Het is geen echte spin en hij zal ook niet tot leven komen, maar aanraken? Nee, echt niet....
We zaten er naar te kijken en er over te praten, goh van welk materiaal is hij gemaakt en hoe heet het en durf ik op de label te kijken. Dat durfde ik wel en ik werd zelfs kalm. Ik zag de spin nu meer als een ding en niet als spin. Ik wilde het wel eens proberen om hem aan te raken en dat deed ik met een vinger. Welk cijfer zou ik geven voor mijn gevoel. Ik mocht kiezen tussen de nul en de honderd. Ik gaf het een 10.
Weer tegen mijzelf zeggen dat hij wel lange, dunne en vieze poten heeft, maar dat ik me niet druk hoef te maken, want hij is niet echt...
Het werkte een beetje... maar daarna moest ik verder de spin aanraken tot mijn gevoel, die niet nul was, ongeveer tot 30 was. Ik had de spin met beide handen vast en zat zeker op de 30. Ik wilde de spin niet meer vast houden, ik wil niet verder, maar ik moest. Ik moest mijzelf kalm zien te krijgen. Het hoefde niet tot 0, maar tot 10 was al prima. Voor mijn gevoel duurde het wel even, maar het is me gelukt. Door tegen mezelf te zeggen dat hij dunne, lange vieze poten mag hebben, maar dat ik kalm ben omdat hij niet echt is. En natuurlijk aan mijn ademhaling denken. Best apart, maar het werkte wel.
Ik ben eigenlijk best trots. Ik heb die knuffel aangeraakt. En durfde hem weer zelf in mij tas te doen....
Op de terugweg in de trein merkte ik ook dat ik het niet erg vond dat ik hem aanraakte terwijl ik iets anders uit mijn tas pakte... Echt een heerlijk gevoel..., maar het heeft wel energie gekost. Ik ben helemaal op...
Vandaag weer een gesprek gehad. Ik had de kaartjes mee en het pakjes kaarten waarop o.a. staat:
Foto spin en knuffel spin
zien / aanraken zien/ wel en niet aanraken.
Hier gingen we mee aan de slag.
De twee boekjes van Dikkie Dik en "De spin die het druk had" had ik meegenomen. Met het laatste boekje gingen we aan de slag. Ik had verteld dat ik het plaatje van de spin durfde aan te raken, maar dat het wel iets deed. Best lastig, je weet dat het een plaatje is, maar toch doet het mij wat.
Ik kreeg uitleg over de driehoek met de woorden denken, voelen en gedrag/doen. Het doen wordt aangestuurd door denken en voelen. Hier moest ik mee aan de slag. Waarom deed het iets met mij? Best moeilijk om antwoord te geven.
De spin in het boekje had lange, dunne en vieze pootjes. Dat was wat bij mij iets deed. En dat die spin lange, dunne en vieze pootjes heeft mag, maar het is een plaatje en de spin is niet echt. Dus ik kan gewoon kalm zijn. Dat is wat ik tegen mijzelf moest zeggen. Hiermee gingen wij oefenen.
Ik raakte de spin aan en zei tegen mijzelf dat de spin inderdaad lange, dunne en vieze pootjes heeft, maar dat het maar een plaatjes is, dat hij niet echt is, dus kan ik kalm zijn. De eerste keer werkte het niet echt, maar dat kwam omdat ik ook aan mijn ademhaling moest denken. Kort inademen en lang uitademen. Tijdens het oefenen moest ik goed voelen of het iets met me deed. Na een paar keer was ik ook echt kalm. Het werkte...
Daarna kwam de spinnenknuffel op tafel. Eerst naar de knuffel kijken. Het is geen echte spin en hij zal ook niet tot leven komen, maar aanraken? Nee, echt niet....
We zaten er naar te kijken en er over te praten, goh van welk materiaal is hij gemaakt en hoe heet het en durf ik op de label te kijken. Dat durfde ik wel en ik werd zelfs kalm. Ik zag de spin nu meer als een ding en niet als spin. Ik wilde het wel eens proberen om hem aan te raken en dat deed ik met een vinger. Welk cijfer zou ik geven voor mijn gevoel. Ik mocht kiezen tussen de nul en de honderd. Ik gaf het een 10.
Weer tegen mijzelf zeggen dat hij wel lange, dunne en vieze poten heeft, maar dat ik me niet druk hoef te maken, want hij is niet echt...
Het werkte een beetje... maar daarna moest ik verder de spin aanraken tot mijn gevoel, die niet nul was, ongeveer tot 30 was. Ik had de spin met beide handen vast en zat zeker op de 30. Ik wilde de spin niet meer vast houden, ik wil niet verder, maar ik moest. Ik moest mijzelf kalm zien te krijgen. Het hoefde niet tot 0, maar tot 10 was al prima. Voor mijn gevoel duurde het wel even, maar het is me gelukt. Door tegen mezelf te zeggen dat hij dunne, lange vieze poten mag hebben, maar dat ik kalm ben omdat hij niet echt is. En natuurlijk aan mijn ademhaling denken. Best apart, maar het werkte wel.
Ik ben eigenlijk best trots. Ik heb die knuffel aangeraakt. En durfde hem weer zelf in mij tas te doen....
Op de terugweg in de trein merkte ik ook dat ik het niet erg vond dat ik hem aanraakte terwijl ik iets anders uit mijn tas pakte... Echt een heerlijk gevoel..., maar het heeft wel energie gekost. Ik ben helemaal op...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 reacties:
Goed van je dat je hebt besloten actie te ondernemen en aan jezelf te werken!
Het is soms niet de makkelijkste en daarom: Respect!
Groetjes Ernst
Supergoed van je dat je dit doet, mooi beschreven ook. Moest echt vaak lachen om je verhalen, wat ik wel heel tof vind is dat hoe vies je iets ook vind je toch weer wat positiefs weet te zeggen, bijvoorbeeld de kist met spinnenplaatjes. En de inrichting van je blog is ook super.
Gr Myriam
Een reactie posten