Help, een spin!

Dat heb ik weer!
Werken in een natuurmuseum, een spinnenfobie hebben en een spinnententoonstelling die komt.

Ik werk in het Natuurmuseum Fryslân te Leeuwarden als hoofd van de afdeling educatie. Een erg leuke baan, dat is niet het probleem. Ik heb een spinnenfobie, dat vind ik ook geen probleem.
Maar... deze twee dingen combineren met een spinnententoonstelling, dát is wel een probleem!

Door mijn functie valt er niet te ontkomen aan het ‘spinnige’ van de tentoonstelling. Daarom heb ik besloten om mijn fobie recht in de ogen te zien en er wat aan te doen. Hoe dat gaat is hier te volgen op mijn webblog.

Ik hoop door mijn ervaringen hier te vertellen, andere mensen met een spinnenfobie te kunnen helpen. Het is een grote stap, vond ik, om er echt iets aan doen, maar misschien help ik andere mensen ook om deze stap te nemen. Natuurlijk vind ik het eng, maar het lijkt mij fijn om straks rustig door de tentoonstelling te kunnen lopen en kinderen te vertellen dat spinnen de mooiste dieren zijn die er bestaan.

De Spinnententoonstelling

De Grote Spinnententoonstelling is te bekijken in het Natuurmuseum Fryslân te Leeuwarden vanaf 19 november 2010 t/m 28 augustus 2011.

De expositie laat uitgebreid zien hoe fascinerend de wereld van spinnen is. Als je je erin verdiept, kijk je opeens heel anders tegen deze ‘nachtmerrie op acht pootjes’ aan.

Deze is niet aantrekkelijk!

krabbelpret.nl

Wie volgt deze blog?

3 nov. 2010, een spin op mijn sjaal!

Ik heb vandaag een spin op mijn sjaal gehad!  Dat had ik nooit verwacht.... hij was dan wel dood, maar hij leek wel écht echt. Hij was namelijk opgezet. Ik had hem meegenomen in een doorzichtig doosje, een huisspin. 
Ik durfde het doosje wel vast te houden, maar moest hem na een tijdje ook openen. Ik merkte dat ik daar moeite mee had. Het is erg moeilijk om je gedachten niet met je op de loop te laten gaan, want hij is gewoon echt en zoals hij opgezet is, leek het alsof hij elk moment kon weglopen en dáár.... moest ik nu juist niet aan denken...
Ik probeerde mezelf kalm te houden, maar in het begin was dat erg moeilijk. Het duurde ook even voordat ik het doosje open deed.
Door anders naar de spin te kijken, bijvoorbeeld dat zijn achterlijf op een drolletje van een muis leek of dat zijn poten net op die van zo’n langpootmug leek, werd ik rustiger en vond ik de minder onaantrekkelijk meer. Hij werd zelfs een beetje interessant.
Ik zei ook telkens tegen mezelf dat hij best onaantrekkelijk mag zijn en dat hij rare poten heeft, maar  dat ik toch wel bewondering voor de spin had, omdat hij op 8 poten kan lopen.  ...
Het hielp wel . Natuurlijk hou je jezelf een beetje voor de gek, maar het hielp om mijn gedachten niet met me op de loop te gaan.... Ik dacht minder aan het “stel je voor dat.....” .
Aan het eind heb ik de huisspin aan de speld, die hij door zijn lichaam had, opgetild en eerst op mijn arm gezet. Het hielp door te weten dat hij dood was. Dus hetzelfde verhaaltje zeggen en aan het eind wel.... maar gelukkig ben je dood!........ Vooral het laatset gedeelte zorgde dat ik het niet meer eng vond. Dat ik het niet eng vond dat die spin op me zat.   Later hebben we de spin op mijn sjaal gezet. Eerst onderaan mijn sjaal, later bij mijn gezicht. Ikzelf kon hem niet eens zien, maar ik was gewoon kalm.
Eigenlijk moest ik ook wel lachen. Ik heb een opgezette spin op mij sjaal... : )

1 reacties:

sjaal zei

Grappig verhaal! Lena

21 maart 2013 om 17:48

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Ben jij bang voor spinnen?

Bruno de spin

Bang voor spinnen