Deze is niet aantrekkelijk!
10 juli 2010
Helemaal vergeten te vertellen. Stom van me, hoe kan ik dit nu vergeten.
Tijdens het laatste gesprek heb ik ook geoefend met foto's van spinnen. Ik had een foto van een kruisspin, trilspin, huisspin en twee vogelspinnen. Ik moest ze naast elkaar leggen en dan proberen de foto's aan te raken. Bij de foto's van de vogelspinnen lukte dit wel snel, maar bij de foto van de huisspin had ik het echt moeilijk.
Door steeds weer tegen mezelf te zeggen dat de spin er wel vies en echt uitziet, maar dat het maar een foto is en dat hij niet echt is en dat ik dus kalm kan zijn, probeerde ik mijn angst naar beneden te krijgen. Bij de vogelspinnen lukte dit wel, maar bij de andere 3 foto's was het lastiger. Later bleek ook dat ik bij die foto's mijn ademhaling vergat. Ik hield mijn adem in bij het aanraken. Iedereen die ergens van schrikt of angstig is houdt zijn adem in. Door aan je ademhaling te denken word je kalmer.
Het oefenen met deze foto's heb ik als huiswerk meegekregen.
Per toeval waren ze een kleine spin tegengekomen en hadden ze hem gevangen in een theekopje. Ze vroegen of ik hem ook wel wilde zien. Kijken of ik het durfde, of ik er al aan toe was... Het bekijken van een spin in een potje is nog een paar stappen verder, maar ik wilde de spin wel zien, als het maar een kleine spin is.
De spin stond in een andere ruimte in een theekopje en deze hadden ze afgesloten met een ander theekopje. Het was een springspin. Een springspin heeft twee grote ogen voor in zijn kop, vier aan de bovenkant en twee opzij. Hij kan heel goed zien.
Naar even gekeken te hebben vroegen ze of ik ook wel het kopje, dat als deksel gebruikt werd, eraf te halen. Dat wilde ik wel. Toen ik dat deed schrok ik wel, want volgens mij sprong de spin een beetje. ik weet dat ze dat kunnen, niet heel ver, maar sommigen kunnen wel tot 40 keer hun lichaamslengte springen. Hmm. dat is toch verder dan ik dacht. Stel je voor, een springspin van 1 cm lang.... Toch eens aan Peter vragen of die ook hier in Nederland voorkomen... Maar okee, ik nam wel wat afstand en durfde ook wel even mijn blik af te wenden van de spin. Ik had mijn bril niet op, dus ik zag hem op een afstand ook niet zo goed, hij bleek al op het randje van het theekopje te lopen... eventjes later zag ik hem op de tafel lopen. Ach, ik stond toch op een 'veilige' afstand. Daarna zijn we weer teruggegaan naar de andere ruimte.
Tijdens het laatste gesprek heb ik ook geoefend met foto's van spinnen. Ik had een foto van een kruisspin, trilspin, huisspin en twee vogelspinnen. Ik moest ze naast elkaar leggen en dan proberen de foto's aan te raken. Bij de foto's van de vogelspinnen lukte dit wel snel, maar bij de foto van de huisspin had ik het echt moeilijk.
Door steeds weer tegen mezelf te zeggen dat de spin er wel vies en echt uitziet, maar dat het maar een foto is en dat hij niet echt is en dat ik dus kalm kan zijn, probeerde ik mijn angst naar beneden te krijgen. Bij de vogelspinnen lukte dit wel, maar bij de andere 3 foto's was het lastiger. Later bleek ook dat ik bij die foto's mijn ademhaling vergat. Ik hield mijn adem in bij het aanraken. Iedereen die ergens van schrikt of angstig is houdt zijn adem in. Door aan je ademhaling te denken word je kalmer.
Het oefenen met deze foto's heb ik als huiswerk meegekregen.
Per toeval waren ze een kleine spin tegengekomen en hadden ze hem gevangen in een theekopje. Ze vroegen of ik hem ook wel wilde zien. Kijken of ik het durfde, of ik er al aan toe was... Het bekijken van een spin in een potje is nog een paar stappen verder, maar ik wilde de spin wel zien, als het maar een kleine spin is.
De spin stond in een andere ruimte in een theekopje en deze hadden ze afgesloten met een ander theekopje. Het was een springspin. Een springspin heeft twee grote ogen voor in zijn kop, vier aan de bovenkant en twee opzij. Hij kan heel goed zien. Je zag de spin lopen. Ik wilde hem wel bekijken en ging dichtbij kijken. Ik durfde het kopje wel aan te raken en ondertussen moest ik goed naar mijn gevoel luisteren. Wat deed het met mij... eigenlijk niet heel veel. De springspin liep druk heen en weer, hij wilde uit het kopje.
Naar even gekeken te hebben vroegen ze of ik ook wel het kopje, dat als deksel gebruikt werd, eraf te halen. Dat wilde ik wel. Toen ik dat deed schrok ik wel, want volgens mij sprong de spin een beetje. ik weet dat ze dat kunnen, niet heel ver, maar sommigen kunnen wel tot 40 keer hun lichaamslengte springen. Hmm. dat is toch verder dan ik dacht. Stel je voor, een springspin van 1 cm lang.... Toch eens aan Peter vragen of die ook hier in Nederland voorkomen... Maar okee, ik nam wel wat afstand en durfde ook wel even mijn blik af te wenden van de spin. Ik had mijn bril niet op, dus ik zag hem op een afstand ook niet zo goed, hij bleek al op het randje van het theekopje te lopen... eventjes later zag ik hem op de tafel lopen. Ach, ik stond toch op een 'veilige' afstand. Daarna zijn we weer teruggegaan naar de andere ruimte.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 reacties:
Hey Ingeborg!
Super hoor dat je al zo veel gedurfd hebt met die spin! Zo kom je steeds dichterbij! Goed oefenen met die foto's, dan komt het vast goed:)
Groetjes,
Lisanne
Ha Ingeborg!
Ik kom er nu (18 aug.)pas achter dat je deze blog bijhoudt op de site (lekker snel van mij!). Spannend om zo je fobie te lijf te gaan, 'voor het oog van de wereld' zogezegd. Ik leer er ook nog van, want hoewel ik niet echt een spin in m'n bed hoef, vind ik ze wel heel bijzonder en absoluut niet vies. Ik kan úren naar een mooi web kijken; prachtig, met van die mooie dauwdruppels erin! Misschien ook nog een 'leuke' opdracht: maak een foto van een spin!
Nou, ik volg je blog vanaf nu, en heel veel sterkte! (blíjf ademhalen! Adem in.....adem uit....). tot ziens in 't museum!
Annemieke van Raaij (vrijwilliger)
Een reactie posten